پلی مورفیسم ژن های اینترفرون گاما ۸۷۴+ و اینترلوکین ده ۱۰۸۲- در افراد سالم

دکتر عیسی عبدی راد [1] ، مرتضی باقری [2] ، دکتر میر داود عمرانی [3] ، دکتر هاله نوروزی پاک زاد [4] تاریخ دریافت 28/8/87، تاریخ پذیرش 29/7/88   چکیده پیش زمینه و هدف: برخی از پلی مورفیسم­های تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتوری یا سایر توالی­های تنظیم کننده ژن سایتوکاین­ها قرار دارند و با افزایش یا کاهش سطح تولید سایتوکاین­ها در ارتباط هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن­های اینترفرون گاما (874+) و اینترلوکین ده (1082-) در جمعیت سالم می­باشد.   مواد و روش کار: 109 فرد سالم در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین ژنوتایپ­های افراد فن aso -pcr اجرا شد.   یافته­ها: فراوانی آلل­های a و t ژن اینترفرون گاما (874+)، به ترتیب 92/50 درصد و08/49 درصد می­باشد و بیشترین فراوانی ژنوتایپ­ها مربوط به a/t با فراوانی 13/54 درصد است. فراوانی آلل­های a و g ژن اینترلوکین ده (1082-) نیز به ترتیب 92/50 درصد و 08/49 درصد می­باشد و در این مورد همچنین فراوانی ژنوتایپ a/g با اختصاص 33/96 درصد بیشترین بود.   بحث و نتیجه گیری: آلل­های a و t در ژن اینترفرون گاما (874+) در تعادل هاردی – واینبرگ بودند درحالی­که آلل­های a و g در ژن اینترلوکین ده (1082-) از قانون هاردی واینبرگ تبعیت نمی­کردند.   کلید واژه­ها: پلی مورفیسم، اینتر فرون گاما 874+، اینترلوکین ده 1082-   مجله پزشکی ارومیه، دوره بیستم، شماره چهارم، ص 312-307، زمستان 1388   آدرس مکاتبه: ارومیه، مرکز آموزشی و درمانی شهید مطهری، بخش ژنتیک، تلفن2240166- 0441 email: [email protected] [1] دانشیار ژنتیک پزشکی، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (نویسنده مسئول) [2] مربی ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه [3] دانشیار ژنتیک، بخش ژنتیک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه [4] پزشک عمومی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه